بَلْ يُر۪يدُ الْاِنْسَانُ لِيَفْجُرَ اَمَامَهُۚ

Bel yurîdu-l-insânu liyefcura emâmeh(u)

Hayır, insan, ilerde olanı yalanlamak ister.

Ancak (maalesef çoğu) insan (sonunun kötü olacağını bile bile), önündeki (kalan ömür günlerini) fısk-u fücurla (günah ve ahlâksızlıkla) sürdürmek istemektedir.

Hayır, insan ileride olacak olan kıyameti yalanlamak ister.

Fakat insan, diriltilmeyi ve hesaba çekilmeyi yalanlamak, öncelikle günah işleyip tevbeyi ileri bir tarihe tehir etmek istiyor.

Doğrusu insan önündeki (ömrü)nü de kötülükler işleyerek geçirmek ister.

Ancak insan, önündeki (sonsuz geleceği)ni de 'fücurla sürdürmek ister.'

Fakat insan, fenalığını önüne sürmek ister.

Fakat insan, önünü boş bulup boyuna günah işlemek istiyor.(*)

5,6. Doğrusu insan, önündeki kıyameti inkâr etmek ister: “Kıyamet günü ne zamanmış?” diye sorar.

Hayır, insan, önünde bulunanı tanımamak istemekte

Fakat insan (dünyada istediği gibi yaşamak için) önünde duran (kıyamet ve âhiret) gerçeğini yalanlamak ister.

İnsân önünde olan şeyi inkâr itmek istiyor.

5,6. Ama, insanoğlu gelecekte de suç işlemek ister de: "Kıyamet günü ne zamanmış! " der.

Fakat insan önünü (geleceğini, kıyameti) yalanlamak ister.[567]

Fakat insan önündekini (kıyameti) yalanlamak ister.  

Doğrusu, insan her şeyin önüne sergilenmesini ister.

Fakat insan günahı devam ettirmek ister.

Fakat insan ister önünde fücur etmesini

Aslında o insan¹, ömrünü² mücrim³ olarak geçirmeyi ister.

Fakat insan, önündeki (o kıyameti) yalanlamak diler.

Fakat insan önünde(ki gelecekte) de günâh işlemek ister.(1)

Tam aksine insan, geri kalan ömrünü (önünde kalan zamanı) taşkınlık yaparak (kural tanımadan) geçirmek istiyor.

Ancak, kişi hep dürtülerine uymak ister.

Hayır, insan önünde olan kıyameti yalan saymak ister [⁴].

Fakat insan günahı devam ettirmek ister.

Fakat bu hakîkati idrâk edemeyen insan, ahmakça tavır ve davranışlarıyla geleceğini berbat etmek ister. Şöyle ki:

Aksine İnsan, önündeki (Kıyamet günü)ne aldırmayarak fücur / günah işlemek istiyor.

Ah şu insan! istikbalini karartma pahasına da olsa hâlâ:

Fakat nedense insan kendini bilmez. Nasıl yaratıldığını düşünmez. Bir taraftan Rabbine inandığını söyler. Diğer taraftan insanların yasalarına uyarak insana tapar. Rabbinden gelenleri inkâr eder. Kendi hayatını mahvetmek için elinden geleni yapar. İnsana; Rabbine inan, dünyada güzel işler yap, insanlara haksızlık etme demiştik. Ama o yaratılışını unuttu. Kendini bir şey zannetti. Rabbim beni yoktan var etti derken öldükten sonra diriltilmeye inanmadı. Neden? Düşünmedi mi hiç? Yoktan var eden Allah çürüyüp kemik olduktan sonra diriltemez mi? Elbette topraktan yarattığımız insan öldükten sonra tekrar toprak olacak! Biz onu topraktan tekrar hayata döndüreceğiz. İnsan bu kadar basit bir şeyi anlayamıyor mu? Doğru sözler söylerken birden bire şımararak yanılgıya düşüyor. Allah’ın yoktan yarattığına inanırken tekrar diriltebileceğine inanmıyor. Bu nasıl bir akıl yürütme, bu nasıl bir mantık? Bu ne biçim bir hüküm? Andolsun ki insan gerçek dışı hükümler vererek ancak kendine yazık etmektedir. Üstelik suç işleyerek durumunu iyice zora sokmaktadır.

5,6. Aslında (inkârcı) insan, “Kıyamet günü de ne zamanmış!” diye sorarak, önündekini (ahireti) yalanlamak ister.

Fakat o insan sürekli olarak (Rabbine karşı) terbiyesizliğini sürdürmek ister.

Ama yine de insan, önüne serilmiş olan şeyi inkara kalkışır,

Fakat insan ömrünü boş arzu ve heveslerle geçirmeyi yeğler. 3/185, 57/20

Ne var ki genellikle (inkârcı) insan, önündeki (hakikati)[5445] yalanlamaya bayılır;[5446]

Fakat insan diler ki ilerisinde de isyana devam etsin.

Fakat insan suç işleyip durmak için önündeki kıyameti inkâr etmek ister de,

Fakat insan, devamlı suç işleyerek ilerisini berbadetmek ister.

Ama, günahkar kişi, ilerisi ile ilişiğini kesmek ister[*].

Oysa, insan önündekini yalanlamak ister de..

Fakat insan günahına devam etmek ister.

Fakat insan kendi önünde rezillik sergilemeyi ister.

belki diler ādemį kim ma'śįyet eyleye ileyinde.

Bel ki diler ādem oġlanı ki dāyim ola fücūr üstine.

Lakin insan (bundan sonra da) önündəkini (qiyaməti) danmaq (pis işlər görmək) istəyər.

But man would fain deny what is before him.

But man wishes to do wrong (even) in the time in front of him.(5813)