وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَٓا اِنَّا كُنَّا ظَالِم۪ينَ

Vele-in messet-hum nefhatun min ‘ażâbi rabbike leyekûlunne yâ veylenâ innâ kunnâ zâlimîn(e)

Fakat onlara Rabbinin azabından bir koku bile esse derhal eyvahlar olsun bize derler gerçekten de biz zalimdik.

Andolsun, onlara Rabbinin azabından ’ufacık bir esinti’ (bir kasırga yeli bile) dokunacak olsa kesinlikle; "Eyvahlar bize, gerçekten bizler zulme sapanlarmışız" diyecekler (ve dövünecekler)dir.

Andolsun onlara, Rabbinin azabından ufak bir esinti dokunsa, “Eyvah bize, gerçekten biz, yaratılış gayesi dışında hareket edenlerden olmuşuz!” derler.

Onlara, Rabbinin azâbından ufak bir esinti dokunsa hiç şüphesiz:
“Vah bize, hakikaten biz şirkte, inkârda, isyanda ısrar eden zâlim kimselermişiz” derler.

Andolsun ki onlara Rabbinin azabından ufak bir esinti dokunsa mutlaka: "Yazık bize! Gerçekten biz zalimlermişiz" diyeceklerdir.

Andolsun, onlara Rabbinin azabından 'bir ufak esinti' dokunacak olsa hiç tartışmasız; 'Eyvahlar bize, gerçekten bizler zulme sapanlarmışız' diyecekler.

Yemin olsun ki, Rabbinin azabından az bir şey onlara dokunursa, muhakkak şöyle diyecekler: “- Vay bizlere! Biz gerçekten zalimlerdik.”

Eğer Rabbinin azabından bir üfürücük dahi onlara dokunsa, “Yazıklar olsun bize! Biz zalimlerden olduk” diyecekler.

Andolsun, Rabbinin azabı onlara hafifçe dokunsa, “Vah bize! Doğrusu, biz haksızlık yaptık” derler.

Tanrının azabından onlara, bir parça dokunursa, derler ki: «Eyvah bize, biz zalim kimesnelerdik!»

Andolsun, onlara Rabbinin azabından bir ufak esinti dokunacak olsa hiç tartışmasız; “Yazıklar olsun bize! Gerçekten bizler zulme sapanlarmışız” derler.

Allâh’ın ’azâbından bir zerre kendilerine irişir ise "Eyvâh! Biz zâlimlerden idik" diyu bağırırlar.

Rabbinin azabından onlara bir esinti dokunsa: "Vah bize! Doğrusu biz haksızdık" derler.

Andolsun, onlara Rabbinin azabından hafif bir esinti dokunsa, muhakkak “Eyvah bize! Gerçekten biz zalim kimselerdik” diyeceklerdir.

Andolsun, onları rabbinin azabından bir esinti yoklasa muhakkak ki, “Vah bize! Hakikaten biz kendimize kötülük etmişiz!” derler.

Andolsun, onlara Rabbinin azabından ufak bir esinti dokunsa, hiç şüphesiz, «Vah bize! Hakikaten biz zalim kimselermişiz!» derler.

Kendilerine, Rabbinin azabından bir esinti dokunsa, "Vay bize, biz gerçekten zalimlermişiz," derler.

Yemin olsun ki, Rabbinin azabından az bir şey onlara dokunursa, muhakkak "Vay bizlere, biz gerçekten zalimlerdik" diyeceklerdir.

Maamafih kasem olsun rabbının azâbından onlara bir nefha dokunursa muhakkak diyeceklerdir ki vay bizlere! Bizler cidden zâlimler idik

Şâyet onlara, Rabbinin azabından ufak bir esinti dokunsa, “Yazıklar olsun bize, hakikaten biz (şirkte, inkârda, isyanda ısrar eden) zâlim kimselermişiz!” derler.

Eğer onlara, Rabbinin azabından bir nebze dokunsa, “Eyvah bize! Biz kendimize haksızlık edenleriz.” diyecekler.

Andolsun ki Rabbinin azabından onlara ednâ bir şey dokunsa muhakkak: «Yazıklar olsun bize. Biz gerçekden zaalimlermişiz» diyeceklerdir.

And olsun ki, onlara Rabbinin azâbından hafif bir kokucuk, azıcık dokunsa(1)elbette: “Eyvah bize! Gerçekten biz zâlim kimselermişiz!” derler.

Yine de, kendilerine Rabbinin azabından bir esinti dokunsa, hiç şüphe yok, hemen, “yazıklar olsun bize!” derler, “Doğrusu, zalim kimselerdik biz!”

Rabbinin azabından bir parça onlara isabet etse, hemen “Yazıklar olsun bize, haksızlık yapanlardan (zalimlerden) olduk” derler.

Onlar Allah’ın en ufak azabına çarpılsalar bile işkilsiz şunu derler: "Yazıklar olsun bize! Doğrusu, bizler kıyıcı kimselerdik."

* Onlara Rabbinin biraz azabı dokunsa «— Vay bizim hâlimize! Biz hakikatte zalim kimseleriz» derler.

Andolsun ki, onlara Rabbinin azabından bir esinti [nefha] dokunacak olsa onlar, “Eyvah bize! Biz gerçekten zâlim kimselerdik” derler.

Şüphesiz onlara Rabbinin azabından bir ufak esinti dokunacak olsa, “Eyvahlar bize, gerçekten bizler zulme sapanlarmışız” diyeceklerdir.

Onlara Rabb’inin azâbından ufacıkbir esinti bile dokunuverse, derhal “Eyvahlar olsun bize; meğer biz ne zâlimmişiz!” diye feryadı basarlar. Peki, ya Büyük Mahkemede ne yapacaklar?

And olsun ki onlara senin rabbinin azabından birazcık dokunduğunda:
“Eyvah bize! Biz, zâlimler olduk!” derler.

Eğer burunları, Rabb'inden ufacık bir ceza kokusu alabilse: " Eyvaah! hakikaten haksızlık etmişiz " diye yaygarasını çoktan basarlardı.

Andolsun! İnkâr edenlere Rabbinin azabından hafif bir esinti dokunsa, muhakkak "Eyvah bize! Gerçekten biz zalim kimselerdik!" diyeceklerdir.

Onlara Rabbinin azabından ufak bir esinti dokunsa, elbette “Ah, eyvah bize! Şüphesiz ki biz zalimlermişiz!” derler.

Yemin olsun ki onlara, Rabbinin azabından ufacık bir esinti dokunuverse hemen: “Yazıklar olsun bize gerçekten bizler zâlimlerdenmişiz.” derler.

Yine de, kendilerini Rabbinin azabından bir esinti yoklasa, hiç şüphe yok, hemen, “Vah bize!” derler, “Doğrusu, zalim kimselerdik biz!”

Eğer Rabbinin azabı onlara hafiften dokunsa hemen: – Yazıklar olsun bize! Bu çağrıya sağır kesilerek gerçekten zalimlik ederek yanlışta ısrar etmiştik, derler. 6/31, 10/13...17, 11/120, 14/44- 45, 39/56, 91/14-15

Fakat, Rabbinin azap rüzgârından onlara bir efilti dokunsa, hemen “Yazıklar olsun bize!” derler, “Meğerse biz, zulmü karakter haline getirmişiz!”[²⁷²⁶]

Andolsun ki onlara; Rabbinin azabından bir esinti dokunsa (imana gelip) "Eyvah, yazıklar olsun bize!.. doğrusu biz gerçekten zalim kimseler imişiz" diyeceklerdir.

Ve şayet onlara Rabbinin azabından hafif bir esinti dokunsa, kesinlikle "Eyvah bize! Gerçekten biz zalim kimselerdik" diyeceklerdir.

Andolsun ki, Rabbinin azabından hafif bir şey onlara dokunacak olsa elbette diyeceklerdir ki: «Eyvah bizlere! Şüphe yok ki, biz zalimler olmuştuk.»

Eğer onlara Rabbinin azabından bir esinti bile dokunsa: “Eyvah, yazıklar olsun bize, biz gerçekten kendimizi bu azaba müstahak etmekle kendimize zulmetmişiz! ” derler.

Andolsun, onlara Rabbinin azabından bir esinti dokunsa, "Eyvah bize, biz gerçekten zalimlermişiz," derler.

Eğer onlara rabbinin 'azâbından bir nefes kadar bir şey isâbet itse: "Yazık bize! Biz, zâlimlerden idik" dirler.

Rabbinin en ufak azabına bile çarpılsalar hemen şunu derler: “Yazıklar olsun bize! Biz yanlışlar içindeyiz.”

Onlara Rabb'inin azabından bir esinti dokunsa:-Eyvah, biz gerçekten haksızlık edenler idik, derler.

Onlara Rabbinin azabından bir esinticik dokunacak olsa, “Eyvah bize,” diyeceklerdi. “Biz gerçekten kendimize yazık etmişiz!”

Rabbinin azabından onlara bir esinti dokunsa, yemin olsun şöyle diyecekler: "Vay bizlere, biz zalimlermişiz!"

eger yoķansa anlara bir pāre 'aźābından çalabunuñ bayıķ eyıdeler “iy 'aźābumuz bayıķ olduķ biz žulm eyleyiciler!.”

Eger yitişse anlara biraz nesne Tañrı ‘aẕābından, eydürler: Vay bize bizẓālimler iduḳ dirler.

Həqiqətən, əgər Rəbbinin əzabından az bir şey onlara toxunsa, onlar mütləq: “Vay halımıza! Biz, doğrudan da, zalım olmuşuq (Allaha şərik qoşmaqla, küfr etməklə özümüz özümüzə zülm etmişik)” – deyəcəklər.

And if a breath of thy Lord's punishment were to touch them, they assuredly would say: Alas for us! Lo! we were wrong doers.

If but a breath of the Wrath of thy Lord do touch them, they will then say, "Woe to us! we did wrong indeed!"