قَالَ اِنّ۪ي عَبْدُ اللّٰهِ۠ اٰتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَن۪ي نَبِيًّاۙ

Kâle innî ‘abdu(A)llâhi âtâniye-lkitâbe vece’alenî nebiyyâ(n)

İsa, Şüphe yok ki dedi, ben Allah'ın kuluyum, bana kitap vermiştir ve beni peygamber etmiştir.

(O esnada Hz. İsa bebek halinde dile gelip dedi ki:) “Ben, şüphesiz Allah’ın kuluyum, bana Kitap verdi ve beni Peygamber yaptı”,

Fakat, o beşikteki çocuk: “Bakın!” dedi “Allah'ın kuluyum ben. O bana kitap verdi, beni peygamber yaptı.

Îsâ:
“Ben Allah'ı ilâh tanıyan, candan müslüman olarak Allah'a bağlanan, Allah'ın saygılı kuluyum. Bana kitabı, İncil'i vermeyi hükme bağladı. Benim peygamber olmamı planladı.” dedi.

(Bebek) dedi ki: "Ben Allah'ın kuluyum. O bana kitabı verdi ve beni peygamber kıldı."

(İsa) Dedi ki: 'Şüphesiz ben Allah'ın kuluyum. (Allah) Bana Kitabı verdi ve beni peygamber kıldı.'

(Allah'ın bir mucizesi olarak İsa) dedi ki: “- Ben gerçekten Allah'ın kuluyum, bana kitap verdi ve beni bir Peygamber yaptı (bu tahakkuk edecektir).

O çocuk: “Ben Allah’ın kuluyum, bana kitap verdi ve beni peygamber yaptı.

İsa şöyle dedi: “Ben Allah'ın kuluyum. O, bana Kitâb'ı verdi ve beni peygamber yaptı.”

Çocuk dedi ki: «Ben Allahın kuluyum, O bana kitap verdi beni peygamber kıldı

(Bunun üzerine beşikteki bebek şöyle konuştu: “Şüphesiz ben Allah'ın kuluyum. Bana Kitab'ı (İncil'i) vermeyi hükme bağladı. Benim peygamber olmamı takdir etti.”

Çocuk didi ki: "Ben Allâh’ın kuluyum, bana kitâb virdi ve beni peygamber yapdı.

30,31,32,33. Çocuk: "Ben şüphesiz Allah'ın kuluyum. Bana kitap verdi ve beni peygamber yaptı, nerede olursam olayım beni mübarek kıldı. Yaşadığım müddetçe namaz kılmamı, zekat vermemi ve anneme iyi davranmamı emretti. Beni bedbaht bir zorba kılmadı. Doğduğum günde, öleceğim günde, dirileceğim günde bana selam olsun" dedi.

Bebek şöyle konuştu: “Şüphesiz ben Allah’ın kuluyum. Bana kitabı (İncil’i) verdi ve beni bir peygamber yaptı.”

Çocuk şöyle dedi: «Ben, Allah'ın kuluyum. O, bana Kitab'ı verdi ve beni peygamber yaptı.»

(Çocuk:) "Ben ALLAH'ın bir kuluyum. Bana kitap verdi ve beni peygamber kıldı," dedi.

(Allah'ın bir mucizesi olarak İsa şöyle) dedi: "Şüphesiz ben Allah'ın kuluyum. O bana kitab verdi ve beni bir peygamber yaptı."

O dedi ki: haberiniz olsun ben Allahın kuluyum, o bana kitab verdi ve beni bir Peygamber yaptı

Beşikteki çocuk: “Kuşkusuz ki ben Allah'ın kuluyum. Bana Kitap verdi ve beni Nebî yaptı.¹” dedi.

(Îsâ dile gelib) dedi ki: «Ben hakıykat Allahın kuluyum. O, bana kitab verdi. Beni peygamber yapdı».

(Îsâ, henüz doğmuş bir bebek iken) şöyle dedi: “Şübhesiz ki ben, Allah'ın kuluyum; (O) bana Kitâb'ı verdi ve beni peygamber yaptı!”

Çocuk onlara “Ben Allah’ın kuluyum ve (Allah) bana kitabı verecek ve beni nebi yapacak.”

İsa dedi: "İşte ben Allah’ın kuluyum. O bana kitap verdi. Beni peygamber yaptı.

30, 33. İsa söze başlayıp dedi ki «— Ben Tanrı/nın kuluyum. Bana kitap verdi, beni peygamber kıldı. Hayatta bulunduğum müddetçe bana namazı, zekâtı emretti. Beni valideme şefkatli ve iyilik edici kıldı, beni kendine karşı serkeş, bedbaht kılmadı. Doğduğum gün, öldüğüm gün diri olarak kalkacağım gün Allah tarafından bana selâm olsun.»

(Derken İsa dile geldi de) Dedi ki: “Şüphesiz ben Allah'ın kuluyum. (Allah) bana Kitabı verdi ve beni peygamber kıldı.”

Daha birkaç günlük bir bebek olan İsa, “Bakın, ben Allah’ın bir mûcize olarak yarattığı kuluyum!” dedi, “O bana ilâhî Kitap bilgisini bahşetti ve beni bir Peygamber yaptı.”

(Bebek) Dedi ki:
-“Ben, Allah’ın kuluyum. Bana Kitab’ı verdi.
Beni bir nebiyy yaptı”.

Bebek: " Ben, bir Tanrı kuluyum, o bana, Kitap'la birlikte elçilik görevi verdi.

Meryem’in kucağındaki çocuk büyüdü. Genç bir delikanlı oldu. Toplum çocuğa karşı mesafeli duruyordu. Bir gün çocuk karşılarına çıkarak; "Bende sizler gibi Allah’ın kuluyum! Bana karşı mesafeli duruşunuz nedendir? Niçin beni ve annemi dışlıyorsunuz? Rabbim bana doğru yolunu gösterdi. O beni Nebi seçip kitap vererek şereflendirdi. Sizse beni ve annemi aşağılamaya devam ediyorsunuz! Niçin? Benim sizden bir farkım var mı? Size karşı ne kötülüğümü gördünüz?"

(İsa) şöyle demişti: “Ben Allah’ın kuluyum. O, bana Kitabı verdi ve beni peygamber yaptı. [*]

(İsa): “Şüphesiz ben Allah’ın kuluyum. (Allah) Bana Kitabı verdi ve beni Peygamber kıldı.” dedi.¹

[Fakat çocuk:] “Bakın,” dedi, ²³ “Allah’ın kuluyum ben. O bana ilahî mesaj bahşetti ve beni peygamber ²⁴ yaptı,

İsa dedi ki: – Ben, Allah’ın kuluyum. O, bana vahiy verecek ve beni nebi tayin edecek. 3/51-52, 4/172, 5/77-116-117

(İSA) dedi ki:[2487] “Ben Allah’ın kuluyum: O bana İlâhî vahyi ulaştırdı ve beni nebi tayin etti;

(O çocuk) Dedi ki: «Ben şüphe yok Allah'ın kuluyum, bana kitap verdi ve beni bir peygamber kıldı.»

Derken bebek: “Ben Allah'ın kuluyum, dedi, O bana kitap verdi, beni peygamber olarak görevlendirdi. (Hz. İsâ (a. s. )'ın bu sözü İncîl'de de yer alır (KM, Matta, 12, 18))

(Çocuk): "Ben Allah'ın kuluyum, dedi,(O) bana Kitabı verdi, beni peygamber yaptı."

Çocuk şöyle dedi: “Ben Allah’ın kuluyum. O, bana kitap verecek ve beni nebi yapacaktır.

(Çocuk şöyle konuştu:)-Ben, Allah'ın kuluyum. Bana kitap verecek ve beni peygamber yapacak.

Çocuk dedi ki: “Ben Allah'ın kuluyum. O bana kitap verdi, beni peygamber yaptı.

Sabi dedi: "Ben Allah'ın kuluyum. O bana kitap verdi, beni peygamber yaptı."

eyitti 'įsā! “bayıķ ben Tañrı ķulıvan. virdi baña kitāb’ı daħı eyledi beni peyġamber.”

‘Īsā söyledi ve eyitdi ki: Ben Tañrı Ta‘ālānuñ ḳulı‐men, baña kitāb virdi vebeni peyġamber ḳıldı.

(Allahdan bir mö’cüzə olaraq körpə dilə gəlib) dedi: “Mən, həqiqətən, Allahın quluyam. O mənə kitab (İncil) verdi, özümü də peyğəmbər etdi.

He spake: Lo! I am the slave of Allah. He hath given me the Scripture and hath appointed me a Prophet,

He said: "I am indeed a servant of Allah. He hath given me revelation and made me a prophet;