اِلَّٓا اَنْ يَشَٓاءَ اللّٰهُۘ وَاذْكُرْ رَبَّكَ اِذَا نَس۪يتَ وَقُلْ عَسٰٓى اَنْ يَهْدِيَنِ رَبّ۪ي لِاَقْرَبَ مِنْ هٰذَا رَشَدًا

İllâ en yeşâa(A)llâh(u)^(c) veżkur rabbeke iżâ nesîte vekul ‘asâ en yehdiyeni rabbî li-akrabe min hâżâ raşedâ(n)

Ancak Allah dilerse yaparım de ve birşeyi unutunca Rabbini an ve de ki: Umarım, Rabbim, beni bundan daha ziyade hayra ve doğruya yakın birşeye erdirir ve başarı verir bana.

Ancak: "Allah dilerse" (inşaAllah yapacağım demen lazımdı). Unuttuğun zaman (hemen) Rabbini hatırla (euzü besmeleyi oku) ve de ki: "Umulur ki, Rabbim beni bundan daha yakın bir bilgi ve başarıya (olgunluğa-rüşde) yöneltip-ulaştıracak (inayet ve hidayet buyuracaktır.)"

Ancak “Allah dilerse yapacağım” de. Ve birşeyi unutunca Rabbini an ve de ki: “Umarım Rabbim beni, bundan daha yakın doğruya eriştirir.”

“Ancak Allah'ın sünnetinin, düzeninin yasaları içinde, iradesinin tecellisine uygunsa yapacağım” de. Unuttuğun vakit, mâsivayı kalbinden çıkardığın vakit, bir şeyi hatırlayamadığın zaman tesbih ile, tekbir ile, istiğfar ile Rabbini zikret, Rabbine şükret.
“Umarım Rabbim beni doğruya, bundan daha yakın olan bir bilgiye ulaştıracak aydınlatıcı bilgiler verecek” de.

Ancak, "Allah dilerse" (de). Unuttuğun zaman Rabbini an ve de ki: "Umulur ki Rabbim beni bundan daha yakın bir başarıya iletir."

Ancak: 'Allah dilerse' (inşallah yapacağım de). Unuttuğun zaman Rabbini zikret ve de ki: 'Umulur ki, Rabbim beni bundan daha yakın bir başarıya yöneltip-iletir.'

Ancak sözünü, Allah'ın dilemesine bağlıyarak (Allah dilerse yapacağım) söyle. (İnşaallah demeyi) unuttuğun zaman Allah'ı an ve şöyle de: “-Olur ki Rabbim, beni, bundan daha yakın bir zamanda dosdoğru bir muvaffakiyete ulaştırır.”

“Eğer Allah dilerse…” de. Unuttuğun zaman, Rabbini an ve: “Yakında Rabbim, bana bundan daha doğru bir haber verecektir,” de!

23,24. Allah'ın dilemesine bağlamadıkça, hiçbir şey için, “Bunu yarın yapacağım” deme! Bunu unuttuğun takdirde Allah'ı an ve “Umarım Rabbim beni doğruya bundan daha yakın olan bir yolla iletir” de!

«Ancak Allah dilerse» de; unutursan Tanrını an; diyesin ki: «ola ki Tanrım bana daha yakın yol gösterir ! Doğru yoldan yana da !»

(Bunun yerine:) “İnşaallah (ancak Allah dilerse yapacağım de). Böyle (İnşaallah) demeyi unuttuğunda ise Rabbini an ve: “Umarım ki, Rabbim beni şimdikinden daha doğru davranışa muvaffak kılar” de.

23, 24. Ve kimseyi tehcîl itme hiç bir vakit "İnşâAllâh" (yani Allâh ister ise) dimeksizin "Yârın bunı yapacağım" dime eğer unutur isen Allâh’ı hâtırına getir Ashâb-ı Kehf mes’elesinde: "Belki Allâh bu mâcerânın künhüne vâkıf olmak içün bana delâlet ider." di.

23,24. Herhangi bir şey için, Allah'ın dilemesi dışında: "Ben yarın onu yapacağım" deme. Unuttuğun zaman Rabbini an ve şöyle de: "Umulur ki, Rabbim beni doğruya daha yakın olana eriştirir."

Ancak, “Allah dilerse yapacağım” de. Unuttuğun zaman Rabbini an ve “Umarım Rabbim beni, bundan daha doğru olana ulaştırır” de.

23-24. “Allah izin verirse” demeden hiçbir şey için, “Şu işi yarın yapacağım” deme! Unuttuğun takdirde rabbini an ve “Umarım rabbim bana, doğruya bundan daha yakın yolu gösterir” de.

23, 24. Allah'ın dilemesine bağlamadıkça (inşâallah demedikçe) hiçbir şey için «Bunu yarın yapacağım» deme. Bunu unuttuğun takdirde Allah'ı an ve: «Umarım Rabbim beni, doğruya bundan daha yakın olan bir yola iletir» de.

Ancak, "ALLAH dilerse (yapacağım)," diyerek Rabbini an. Unutursan, o zaman da, "Belki Rabbim bir dahaki sefere beni daha iyiye ulaştırır," de.

Ancak Allah dilerse (yapacağım de). Ve unuttuğun vakit Allah'ı an ve "Umarım Rabbim beni, doğruya daha yakın olana eriştirir." de.

23,24. Hiç bir şey hakkında da Allahın meşiyyetiyle takyid etmeden «ben bunu yarın muhakkak yaparım» deme ve unuttuğun vakıt Allahı zikret ve şöyle de: ola ki rabbım beni bundan daha yakın bir vakıtta dosdoğru bir muvaffakıyyete îysal buyur

23-24. Allah’ın dilemesine (irâdesine/iznine) bağlamadıkça (İnşaAllah demedikçe) hiçbir şey için, “Bunu yarın mutlaka yapacağım” deme. (İnşaAllah demeyi) unuttuğun zaman (hatırına gelince hemen, “İnşaAllah” diyerek) Rabbini zikret ve şöyle de: “Rabbimin beni bundan daha yakın bir zamanda başarıya ulaştıracağını umuyorum.”

Ancak, Allah'ın dilemesiyle yapacağım de. Ve unuttuğun zaman Rabb'ini an. Ve “Umulur ki Rabb'im beni en doğru olanı yapmaya yöneltir.” de.

Meğer ki (özünü) Allahın dilemesi (ne bağlamış olasın). Unutduğun zaman Rabbini an ve (şöyle) de: «Umulur ki Rabbim beni bundan daha yakın bir hayra ve muvaffakiyyete erdirir».

23,24. (Ey Habîbim!) Sakın hiçbir şey için, Allah'ın dilemesine bağlamadıkça(inşâallah demedikçe): “Ben bunu yarın kesinlikle yapacak olanım” deme!(2) (Bunu)unuttuğun zaman ise, Rabbini an ve: “Umarım ki Rabbim, bundan (bu kıssadan, peygamberliğime delîl olan) daha yakın bir yola (daha nice delillere) beni eriştirir” de!

Ancak “Allah dilerse (yapacağım) de ve eğer unutursan (hatırına gelince) Rabbinin ismini an” ve “Rabbimin beni, bundan daha doğru bir bilgiye iletmesini umuyorum” de.*

Ancak “Allah dilerse (yapacağım) de ve eğer unutursan Rabbinin ismini an” ve “Rabbimin beni, bundan (mağara insanları hakkında) daha doğru bir bilgiye iletmesini umuyorum” de.

Ancak: "Allah dilerse yaparım" de. Unutunca da çalabını an da de ki: "Belki de çalabım beni gerçeğe daha yakın bir yola ulaştıracak."

22, 24. Onlar [⁴] «— Eshab-ı Kehf üç kişidir, dördüncüleri köpekleridir» derler. Bâzısı da «— Beş kişidir, altıncıları da köpekleridir» derler. Bu iki söz gaybe taş atmaktır [⁵] . Diğerleri ise «— Yedi kişidir. Sekizincileri köpekleridir» derler. Onlara de ki adetlerini Rabbim daha iyi bilir. Onları ancak az kimse bilir. Hakkında ancak zâhir olan şeyden fazlasıyle nizada bulunma [⁶]. Onlar hakkında onlardan hiçbir kimseye de bir şey sorma, hiçbir şey için ben onu herhalde yapacağım deme. Ancak Allah/ın dilemesiyle yapacağım de. Unuttuğun zaman Rabbini an, «— Olabilir ki Rabbim beni bundan [⁷] daha yakın bir yola [⁸] götürür» de.

“Ancak Allah isterse [inşallah]” (de) ve unuttuğun zaman da Rabbini an ve “Umarım Rabbim beni bundan daha yakın bir doğruya ulaştırır” de.

“Sadece Allah dilerse” (yapacağım, de). Unuttuğun zaman Rabbini zikret ve de ki: “Umulur ki Rabbim beni, doğruya daha yakın olana hidayet eder.”

Sözlerine, “Ancak Allah izin verirse!” kaydını mutlaka ekle. Çünkü Allah dilemedikçe sen hiçbir şey yapamazsın. Onun için, geleceğe yönelik plânlar, projeler üretirken, Allah’ın rızasını, olaylara yön veren irâdesini hesaba katmayı, O’nun yardımı olmadan bir adım bile atamayacağını hiçbir zaman unutma! Böylece, mücâdelende kendini yalnız ve kimsesiz hissetmezsin; başarı kazandığında gurur ve şımarıklığa kapılmaz, başarısız olduğun zaman ümitsizliğe, yılgınlığa düşmezsin.
Eğer “İnşallah” demeyi unutursan, derhal Rabb’ini an ve hatânı telâfî et. Hiçbir zaman ümidini yitirme ve doğrulukta, iyilikte kendini asla yeterli görme. Hangi durumda olursan ol, “Umarım ki Rabb’im, beni bundan daha doğru bir yola iletecektir!” de.

Ancak Allah’ın dilemesi başka! Unuttuğun zaman rabbini an! De ki: -“Rabbimin beni rüşd olmak üzere bundan daha yakın olana eriştirmesi umulur”.

" Allah'ın izniyle " de. Bir şeyi unutursan hemen Allah’ı hatırlayıp besmele çek: " Allah’ım! bir an önce aklımı başıma toplayabilmem için bana yol göster " de.

Ancak: "Allah dilerse yapacağım!" demelisin. Unuttuğun zaman Rabbini an! "Umarım Rabbim beni bundan daha doğru olana ulaştırır." demelisin. Eğer Rabbin sana bir şeyi unutturmuş ise mutlaka altında yatan bir neden vardır. Onu düşün! Kendi kendine hayıflanıp dert edinmemelisin!

“Ancak Allah dilerse (yapacağım.” de)! [*] Unuttuğun zaman Rabbini an ve “Umarım Rabbim beni doğruya bundan daha yakın olana ulaştırır.” de!

“Ancak Allah dilerse (yapacağım.)” de. Unuttuğun zaman da Rabbini an.¹ Ve “Rabbimin beni bundan daha yakın bir zamanda başarıya ulaştıracağını umuyorum.” de.²

(bunu) ancak “Eğer Allah dilerse” [sözcüğüyle birlikte söyle]. ³³ Ve bunu unutursan [hatırladığın zaman] Rabbini anarak de ki: “Umarım ki Rabbim beni doğru olana bundan daha yakın olan bir bilgi ve duyarlık düzeyine eriştirir!”

“İnşallah Allah dilerse yaparım” de. Olur da bunu unutursan derhal Rabbini an ve “Umulur ki Rabbim beni bundan daha güzel bir bilinç ve davranışa eriştirir” de!

Ancak “Allah isterse (yapabilirim” de).[²³⁷²] Ve bunu unuttuğun zaman hemen Rabbini hatırla ve de ki: “Umarım ki Rabbim beni bundan daha yakın (ve derinlikli) bir bilgi ve bilinç düzeyine eriştirir!”[²³⁷³]

Meğer ki (özünü) Allah’ın dilemesine bağlamış olasın. (İnşallah-Allah dilerse, diyesin) Bunu (İnşallah demeyi) unutacak olursan o zaman Rabbini an. (Allah’ın iradesini hatırlayarak yine İnşallah, de) ve "Umulur ki, Rabbim beni bundan (unuttuğumdan) daha büyük hayra erdirir'' diye dua ve niyaz et.

Ancak, "İnşallah (Allah dilerse yapacağım)" de. Unuttuğun zaman Rabbini an ve "Umarım Rabbim beni, bundan daha doğru olana ulaştırır" de.

Ancak Allah Teâlâ dileyecek olursa (yapacağım)» de. Ve unuttuğun vakit Rabbini zikret ve de ki: «Umulur ki, Rabbim beni bundan daha yakın bir dosdoğru hayra (bir muvaffakiyete) eriştirir.»

23, 24. Hiçbir konuda: Allah'ın dilemesine bağlamaksızın, “Ben yarın mutlaka şöyle şöyle yapacağım” deme! Bunu unuttuğun takdirde Allah'ı zikret ve: “Umarım ki Rabbim, doğru olma yönünden beni daha isabetli davranışa muvaffak kılar” de. [18, 63]

Ancak "Allah dilerse (yapacağım)" (de). Unuttuğun zaman Rabbini an ve "Rabbimin beni bundan daha doğru bir bilgiye ulaştırcağını umarım" de.

23,24- Bir şeyi, Allâh ister ise dimeksizin, "Yârın yapacağım" dime. Eğer unudur isen hâtırına gelince söyle ve di ki: "Me'mûldur ki rabbim beni bundan hayra daha yakın bir şeye hidâyet ide. [¹]

"İnşaallah (Allah izin verirse)" de. Unutunca[*] da Rabbini hatırla ve de ki "Belki Rabbim beni bundan daha iyi bir işe yöneltir."

“Allah dilerse..” de. Bunu unuttuğun zaman da Rabbini an ve Rabbim umulur ki beni doğruya en yakın olana eriştirir, de!

Ancak Allah'ın dilemesine bağlarsan(4) müstesnadır. Unuttuğun zaman da Rabbini an ve “Umarım, Rabbim beni bundan daha doğru bir yola iletir” de.

"Allah dilerse" şeklinde söyleyebilirsin. Unuttuğunda, Rabbini an. Ve de: "Umarım ki Rabbim beni, bundan daha yakın bir zamanda başarıya/aydınlığa ulaştırır."

illā kim dileye Tañrı daħı aña çalabuñ ķaçan unıtduñ daħı eyit “ola kim ŧoġru yol göstere baña çalabum yaķınıraġa uşbundan ŧoġru yol göstermekdin yaña.

İllā inşā’allāh dimek bile. Daḫı ẕikr eyle Tañrı Ta‘ālā[yı] ḳaçan bir nesne unut‐sañ. Daḫı eyit: Ola kim hidāyet vire baña beni yaradan Allāh, bundan yaḳındoġru yola.

Ancaq: “İnşallah (əgər Allah istəsə; Allah qoysa) deyəcəyəm!” – de. (İnşallah deməyi) unutduğun zaman Rəbbinin yada salıb: “Ola bilsin ki, Rəbbim məni bundan (əshabi-kəhfin əhvalatına dair xəbərlərdən) haqqa daha yaxın olan bir yola yönəltsin (peyğəmbərliyimə daha çox dəlalət edən bir mö’cüzə vesin!)” – de.

Except if Allah will. And remember thy Lord when thou forgettest, and say: It may be that my Lord guideth me unto a nearer way of truth than this.

Without adding, "So please Allah."(2363) and call thy Lord to mind when thou forgettest, and say, "I hope that my Lord will guide me ever closer (even) than this to the right road."(2364)