اِقْرَأْ كِتَابَكَۜ كَفٰى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَس۪يبًاۜ

İkra/ kitâbeke kefâ binefsike-lyevme ‘aleyke hasîbâ(n)

Oku kitabını, bugün hesap görmek için sen yetersin sana.

(Ahirette de kendi hayat kitabımız, yani canlı çekim kayıtlarımız, yine bize seyrettirilip: "Kulum) Oku (amel) kitabını; bugün hesaba çekici (ve sorgu hâkimi) olarak (kendi) nefsin sana yeterlidir" (buyurulacaktır).

Ve o gün ona, şimdi oku kitabını denecek, bu gün hesap görücü olarak sen, sana yetersin artık.

“Kitabını, amel defterini oku. Bugün hesap gören olarak sana nefsin yeter.”

"Oku kitabını! Bugün kendi nefsin hesap görücü olarak sana yeter."

'Kendi kitabını oku; bugün nefsin hesap sorucu olarak sana yeter.'

(Ona şöyle diyeceğiz): “- Oku kitabını, bugün üzerine hesap görücü olarak nefsin sana yeter.”

“İşte kitabını oku! Bugün hesaba çekici olarak senin nefsin, sana yeter.”

“Kitabını oku! Bugün sana hesap sorucu olarak kendi öz benliğin yeter!”

Defterini okuyasın, kendi hesabına kendin yetersin

(Ve o gün ona şöyle diyeceğiz:) “(Şimdi) oku sicilini (seyret yaşadıklarını). (Çünkü) bugün kendi hesabını kendin görecek durumdasın!”

Âna "Kitâbını oku bu gün nefsinin hesâbını kendin yap" diyeceğiz.

"Kitabını oku, bugün, hesap görücü olarak sen kendine yetersin."

“Oku kitabını! Bugün hesap sorucu olarak sana nefsin yeter” denilecektir.

“Oku şimdi kitabını! Bugün kendini yargılamak üzere kendi nefsin yeter!”

Kitabını oku! Bugün sana hesap sorucu olarak kendi nefsin yeter.  

Kaydını oku. Bugün hesap görücü olarak sen kendine yetersin

"Kitabını oku! Bugün hesap görücü olarak sana nefsin yeter!" deriz.

Oku kitabını, muhasebeci bugün üzerinde nefsin yeter

(Ve ona şöyle buyuracağız:) “Oku kitabını! Bugün hesap görücü olarak sana kendi nefsin yeter.”

Kitabını¹ oku. Bugün hesap görücü olarak sen kendine yetersin.

«Oku kitabını, bu gün sana karşı, iyi hesâb görücü olarak kendi nefsin yeter».

“Kitâbını oku! Bugün sana hesab sorucu olarak nefsin yeter!” (denilecek).

(Ve o gün ona şöyle denilecek:) Oku sicilini (hayat filmini, seyret yaşadıklarını). Bugün kendi hesabını kendin çıkaracak durumdasın!”*

O’na “kitabını oku. Bu gün nefsin, kendi aleyhine hesap verici olarak yeter” denir.

"Kitabını oku da bugün kendi hesabını kendin gör" denecek.

Ona bu sahifeleri oku, bugün hesap görmeye kendin kâfi geleceksin [⁴] denecek.

(Ona) “Oku kitabını! Bugün nefsin sana hesap sorucu olarak yeter!” deriz.

“Kendi kitabını oku; bugün nefsin, hesap sorucu olarak sana yeter.”

“Oku bakalım, tercih ve eylemlerinle yazmış olduğun kitabını; bugün kendi hesabını görmek için, bizzat kendi vicdanın yeter sana!” denilecek. Demek ki:

Kitabını oku! Bugün sana hesap görücü olarak kendi nefsin yeter.

Resulüm! Sen Kitab’ını okumaya devam et. Artık bugün, kendi kendini eleştirebilirsin.

"Hayat kitabını oku! Bugün kendi benliğin hesapçı olarak sana yeter." deriz. Huzurumuzda hayat kitabınıza karşı tek şey söyleyemez, şaşkınlıktan donup kalırsınız. Çünkü dünyada yaşadığınız hayatın her anı kitabınıza yazılmıştır.

(Kendisine şöyle diyeceğiz): “Kitabını oku! Bugün hesap görücü olarak sana kendi [nefs]in yeter.”

(Ve ona): “Şu kendi kitabını oku (bakalım.) Bugün hesap görücü olarak sen kendine yetersin.” (deriz.)

[Ve o Gün ona:] “(Şimdi) oku sicilini!” [denecek,] “(çünkü) bugün kendi hesabını kendin çıkaracak durumdasın!” ¹⁸

Ve diyeceğiz ki: “Oku kitabını! Bugün hesabını görmek için sen kendine yetersin.” 22/70, 58/6, 69/19, 82/11

“Oku sicilini! Bugün kendi hesabını görmek için sen sana yetersin!”

Ona; "Kitabını oku, (dünyada neler yapmış olduğunu hatırla) bu gün hesap sorucu olarak kendi nefsin yeter, ("bunların hiçbirini inkar edemezsin elbet") diye nida olunur.

(Ve ona) Oku kitabını, bugün nefsin sana hesapçı olarak yeter! (deriz).

Kitâbını oku, bugün senin nefsin senin üzerine muhasip olmaya kifâyet eder.

Şöyle deriz ona: “Defterini oku. Bugün muhasebeci olarak kendi işini görmeye kendin yetersin! ”

Kitabını oku, bugün nefsin sana hesapçı olarak yeter! (deriz).

Ona: "A'mâlinin defterini oku. Bu gün sana hesâb sormak içün nefsin kifâyet ider" denilür.

Ona şöyle denir: “Defterini oku; bugün kendi hesabını kendine vermen yeterlidir”.

Kitabını oku, bugün hesabını görmek için kendi kendine yetersin.

Oku kitabını! Bugün hesap görücü olarak sana kendi nefsin yeter.

"Oku kitabını! Bugün sana hesap sorucu olarak öz benliğin yeter."

“oķı ya'nį eyidile nāmeñi ŧap oldı gendüzüñ bugün üzerüñe ḥisāb eyleyici.”

Eydürüz aña: Oḳı bitüñi, senüñ nefsüñ yitişür bu gün senüñ üstüñe ḥisābidici.

(Və ona belə deyərik: ) “Oxu, kitabını (əməl dəftərini). Bu gün sən haqq-hesab çəkməyə özün-özünə (özün öz əməllərinin şahidi olmağa) kifayətsən!”

(And it will be said unto him): Read thy book. Thy soul sufficeth as reckoner against thee this day.

(It will be said to him:) "Read thine (own) record: Sufficient is thy soul this day to make out an account against thee."(2189)