فَلَمَّا رَآٰ اَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ اِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خ۪يفَةًۜ قَالُوا لَا تَخَفْ اِنَّٓا اُرْسِلْنَٓا اِلٰى قَوْمِ لُوطٍۜ

Felemmâ raâ eydiyehum lâ tasilu ileyhi nekirahum veevcese minhum ḣîfe(ten)^(c) kâlû lâ teḣaf innâ ursilnâ ilâ kavmi lût(in)

Yemeğe el uzatmadıklarını görünce de halleri, hoşuna gitmedi ve onlardan, içine bir korku düştü. Dediler ki: Korkma, biz Lut kavmine gönderildik.

(Misafirlerin) Ellerinin ona (kızartılmış buzağı sofrasına) uzanmadığını görünce (İbrahim durumdan) hoşlanmadı (kuşkulandı) ve onlardan (dolayı) içine bir tür korku düştü. Dediler ki: "Korkma. Biz Lut kavmine gönderildik. (O sapkınları helak etmekle görevlendirildik.)”

Fakat elçilerin ellerinin yemeğe uzanmadığını görünce, onların bu durumunu yadırgadı, onlardan yana içine bir korku düştü. Ama o melekler: “Korkma! Biz Lût kavmine gönderildik” dediler ve bir oğlu olacağını müjdelediler.

Ellerinin yemeğe uzanmadığını görünce, onları yadırgadı. Onlardan dolayı içinde korkulacak bir hal olduğunu hissetti. Onlar:
“Korkma, biz görevli olarak, Lût kavmine gönderildik” dediler.

Ellerinin ona uzanmadığını görünce durumlarından hoşlanmadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. Onlar: "Korkma. Biz Lut kavmine gönderildik" dediler.

Ellerinin ona uzanmadığını görünce (İbrahim durumdan) hoşlanmadı ve içine bir tür korku düştü. 'Korkma“ dediler, “biz Lut kavmine gönderildik.'

İbrahîm, ellerinin, getirilen bu yemeğe uzanmadığını görünce, onlardan ürktü ve içinde, kendilerinden bir nevi korku duydu. Onlar: “- Korkma, çünkü biz (yemez-içmez melekleriz. Azap için) lût kavmine gönderildik.” dediler.

Ne zaman ki İbrahim, onların ellerinin ona ulaşmadığını görünce, onları yadırgadı ve onlardan korktuğunu gizledi. Dediler ki: “Korkma! Biz, Lût kavmine gönderilen elçileriz.”

Yemeğe ellerini uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içine bir korku girdi. “Korkma! Biz melekleriz; Lût kavmine gönderildik” dediler.

Ellerinin yemeğe varmadığını görünce, yadırgayıp onları, korku düştü içine; dediler ki: «Korkma sen, Lût'un ulusuna gönderildik biz»

Fakat (İbrahim) elçilerin kızartılmış buzağıya doğru el uzatmadıklarını görünce, konukları tuhafına gitti, onlardan dolayı içine bir korku (endişe) düştü. Bu sırada konukları: “Korkma (biz Allah'ın melekleriyiz)! Lût'un kavmine (cezalarını uygulamak için) gönderildik” dediler.

Fakat yemeklere el dokundurmadıklarını görünce ânlardan korkdı "Korkma biz Lût kavmine ’azâb içün irsâl olunmuş melekleriz" didiler.

Ellerini ona uzatmadıklarını görünce, durumlarını beğenmedi ve içine korku düştü. Onlar, "Korkma, biz Lut milletine gönderildik" dediler.

Ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içinde bir korku duydu. Dediler ki: “Korkma, çünkü biz Lût kavmine gönderildik.”

Ona el uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. “Korkma! Biz Lût kavmine gönderildik” dediler.

Ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. Dediler ki: Korkma! (biz melekleriz).  Lût kavmine gönderildik.

Ellerinin ona uzanmadığını görünce, durumlarını beğenmedi; içine bir korku düştü. "Korkma," dediler, "Biz Lut'un halkına gönderilmiş bulunuyoruz."

Fakat onların o buzağıya el sürmediklerini görünce, tuhafına gitti ve içinde onlara karşı bir korku uyandı. Onlar da "Korkma, biz Lut'un kavmine gönderildik." dediler.

Baktı ki ona ellerini uzatmıyorlar o vakıt bunları acaib gördü ve içinde onlardan bir nevi' korku duydu. Dediler, «korkma çünkü biz Lut kavmine gönderildik»,

(Gelen misafirlerin melek olduğunu bilmeyen İbrâhîm) ellerinin ona (yemeğe) uzanmadığını görünce, durumlarından hoşlanmadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. Onlar, “Korkma, (biz Allah’ın melekleriyiz,) Lût’un kavmine (azap için) gönderildik” dediler.

Ona ellerini uzatmadıklarını görünce, onlardan kuşkulanıp korkuya kapıldı. “Korkma! Biz Lût halkına gönderildik.” dediler.

(İbrâhîm), ellerinin buna uzanmadığını görünce onları (n durumundan) hoşlanmadı, onlardan kalbine bir nev'i korku gizledi. Onlar: «Korkma, dediler, çünkü biz Luut kavmine gönderildik».

Ellerini ona uzatmadıklarını görünce onları yadırgadı ve onlardan dolayı bir korku hissetti. Dediler ki: “Korkma. Biz Lut kavmine gönderildik.”

Fakat ellerinin ona uzanmadığını görünce, onlar(ın durumların)ı yadırgadı ve onlardan dolayı içine bir çeşit korku düştü. (Onlar ise:) “Korkma! Şübhesiz ki biz (Allah'ın melekleriyiz ve) Lût kavmine (azab vazîfesi ile) gönderildik!” dediler.

(İbrahim), ellerinin ona ulaşmadığını (uzanmadığını) görünce durumlarından hoşlanmadı ve onlardan dolayı içine bir korku düştü. Bu sırada onlar: “Korkma (biz yemez-içmez Allah’ın melekleriyiz)! Lut’un kavmine (hak ettikleri cezayı vermek için) gönderildik” dediler. *

Ete ellerini uzatmadıklarını görünce, bu durum hoşuna gitmedi ve bundan dolayı İbrahim’in içini bir korku kapladı. Elçiler İbrahim’e “Korkma, biz Lut kavmi için gönderildik” dediler.

İbrahim buzağıya el sürmediklerini görünce onlardan çekindi, onlardan korkmıya başladı. Onlar da "Sakın bizden korkma. Çünkü bizler Lut ulusuna gönderilen elçileriz" dediler.

İbrahim onların ellerini kebaba uzatmadıklarını görünce sebebini anlamadığından hallerinden hoşlanmadı. Onlardan kalbine korku düştü. Onlar «— Korkma, biz Lût kavmine gönderilmişiz» dediler.

Ellerinin ikrama uzanmadığını görünce, canı sıkıldı/yadırgadı ve onlardan dolayı içinde bir korku hissetti. Onlar, “Korkma! Biz (aslında) Lût’un kavmi (için) gönderildik!”²⁴ dediler.

Ellerini ona uzatmadıklarını görünce, tavırları tuhafına gitti ve içinde onlara karşı bir korku uyandı. “Korkma, biz Lut kavmine gönderildik” dediler.

Fakat yabancıların yemeğe eluzatmadıklarını görünce, kendilerinden şüphelendi ve azap melekleri olduklarını anlayıp, onlardan dolayı içine bir korku düştü. İbrahim’in iyiden iyiye kaygılandığını gören melekler, “Korkma!” dediler, “Bizler Lut kavmine cezalarını vermek için gönderildik. Onları helâk etmeden önce de, Rabb’inden birtakım mesajlar iletmek üzere sana uğradık.”

Ellerini ona uzatmadıklarını gördüğünde onları yadırgadı. Onlardan dolayı içine bir korku düştü.
“Korkma! Biz, Lût’un kavmine gönderildik” dediler.

Misafirlerin yemeğe uzanmadıklarını görünce onları garipsedi ve içini hafiften bir korku sardı. Ziyaretçiler: " Korkma! biz Lût kavminin işini bitirmeye geldik zaten " dediler.

Elçilerimiz sofraya yaklaşmadılar. Bunun üzerine İbrahim’in içine kuşku düştü. Sofraya yaklaşmamalarından dolayı korktu. Sandı ki, Allah inkârlarından dolayı toplumunu yok edecek azabı gönderdi. Elçiler İbrahim’e: "Korkma! Biz Lut kavmine gönderildik!" dediler.

Ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onları yadırgamış ve onlardan dolayı içine bir korku düşmüştü. [*] (Elçiler de ona) “Korkma! [*] Biz Lut kavmine gönderildik.” demişlerdi.

(İbrahim meleklerin) kebabı yemediklerini görünce,¹ onların durumlarını yadırgadı ve içerisinden onlara karşı bir korku duydu. (Melekler İbrahim’e): “Sen korkma! Biz Lût toplumuna gönderildik.” dediler.

Fakat ellerinin yemeğe gitmediğini görünce onların bu davranışı tuhafına gitti; onlardan yana içine bir korku düştü. ¹⁰¹ [Ama] onlar: “Korkma! Biz Lût kavmine gönderildik” dediler. ¹⁰²

Fakat ona ellerini uzatmadıklarını görünce onlardan işkillendi ve içine bir korku düştü. - Korkma, dediler, biz, aslında Lut kavmine gönderildik. 51/26-27

Fakat ellerinin ona uzanmadığını görünce onları yadırgadı ve onlardan yana içini bir korku ve endişe kapladı.[¹⁷⁶⁵] Onlar dedi ki: “Endişeye mahal yok, çünkü biz Lût kavmi için gönderildik!”[¹⁷⁶⁶]

Onların ellerinin buzağıya uzanmadığı görünce İbrahim, durumdan kuşkuya düştü, kalbinde onlara karşı bir korku belirdi. Bunun üzerine onlar: "Korkma, biz Lut kavmine (azap ile) gönderildik!” (Rabbinin elçi melekleriyiz) dediler.

Vaktâ ki, onların ellerini ona uzatmadıklarını gördü. Onları hoşlanmadı ve onlardan gizlice korkar oldu. Dediler ki: «Korkma, biz muhakkak Lût kavmine gönderildik.»

Ama misafirlerinin ellerini yemeğe uzatmadıklarını görünce, onların bu hali hoşuna gitmedi ve onlardan kuşkulandı, kalbine bir korku girdi. “Korkma! ” dediler. “Çünkü biz aslında Lût kavmini imha etmek için gönderildik. ”

Ellerinin buzağıya uzanmadığını görünce durumlarını beğenmedi ve onlardan ötürü içinde bir korku duydu. "Korkma, dediler, biz Lut kavmine gönderildik."

İbrâhîm, misâfirlerin ellerini ta'âma uzatmadıklarını görünce bunı hoş görmedi. Ve kalbi korku ile doldı. [²] Onlar "Yâ İbrâhîm! Korkma, biz Lût kavmine gönderildik" didiler.

Ona el sürmediklerini görünce şaşırdı kaldı; onlardan korktuğunu saklayamadı[*]. “Korkma” dediler; “Bizler Lut halkına gönderildik.”

Ellerini ona uzatmadıklarını görünce durumları hoşuna gitmedi ve içine bir korku düştü. -Korkma, dediler. Biz, Lut halkına gönderildik.”

Ellerinin yemeğe uzanmadığını görünce bundan hoşlanmadı ve içine bir korku düştü. Onlar “Korkma,” dediler. “Biz Lût kavmine gönderildik.”

Ellerinin ona ulaşmadığını görünce onlardan işkillendi. Ve kendilerinden ürpermeye başladı. "Korkma, dediler, biz Lût kavmine gönderildik."

Farishtalar unga qo‘‎l uzatishmaganini ko‘‎rgach, Ibrohim ulardan yotsiradi va ulardan qattiq qo‘‎rqib ketdi. Ular: “Qo‘‎rqma, ey Ibrohim, farishtalar taom yemaydi biz Lut qavmini halok qilishga yuborilganmiz”, – dedilar.

pes ol vaķt kim gördi ellerini irmez eger yād gördi anları daħı göñline bıraķdı anlardan ķorķu eyittiler: “ķorķma bayıķ biz viribinildük lūŧ ķavmına.”

Pes ol vaḳt ki gördi ellerin uzatmazlar aña. İnkār eyledi anları, daḫı ḳorḳdıki özine ziyān yitişdüreler. Eyitdiler: Sen ḳorḳma, biz gönderildükLūṭ ḳavmine.

(İbrahim qonaqların) əllərinin yeməyə uzanmadıqlarını gördükdə onların bu hərəkəti xoşuna gəlmədi və qorxuya düşdü. Onlar dedilər: “Qorxma (biz Allahın mələkləriyik), biz Lut tayfasına (onu məhv etmək üçün) göndərilmişik!”

And when he saw their hands reached not to it, he mistrusted them and conceived a fear of them. They said : Fear not! Lo! we are sent unto the folk of Lot.

But when he saw their hands went not towards the (meal), he felt some mistrust of them, and conceived a fear of them.(1565-A) They said: "Fear not: We have been sent against the people of Lut."(1566)