يَٓا اَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُۗ

Yâ eyyetuhâ-nnefsu-lmutme-inne(tu)

Ey iyideniyiye inanmış, şüpheden kurtulmuş can.

(Mü’min, müstakim ve mücahit kimselere ise:) Ey mutmain (tatmin bulmuş ve huzura kavuşmuş) nefis! (Mutlu ve kutlu kişi,)

Ey tertemiz, korku ve kedere kapılmayan, huzura kavuşan insan!

Sen de, ey sorumluluklarını yerine getirerek, samimiyetini isbat ederek huzura eren kişi!

Ey huzura kavuşmuş can!

Ey mutmain (tatmin bulmuş) nefis,

(Sonra Allah, mümin kimseye şöyle buyurur): “- Ey (imanda sebat gösteren, Allah'ı anmakla huzura kavuşan) itaatkâr nefis!

İşte ey mutmain olmuş nefis!

Ey doyuma ulaşmış nefis!

Sen hoşnutsun Tanrıdan, Tanrı da, senden hoşnut olaraktan

O halde Ey nefs-i mutmainne (kâmil iman ve sâlih amelle huzura ermiş olan nefis)!

Ey mutma’în olan nefs (ey mü’min)

Ey huzur içinde olan can!

(Allah, şöyle der:) “Ey huzur içinde olan nefis!”

Ey imanın huzuruna kavuşmuş insan!

27, 28, 29, 30. Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O'ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!

Ey doygunluğa ermiş kişi,

Ey, Rabbine, itaat edip huzura eren nefis!

Ey o rabbına muti' olan nefsi mut'meinne

27-30. (Ve o gün, Allah, cennetlik olan mü’min kimseye hitaben şöyle buyurur:) “Ey mutmain olan nefis! Sen O’ndan (Allah’ın verdiği bütün mükâfatlardan) razı, O da senden razı olarak Rabbine (O’nun manevi huzuruna) dön. (Razı olduğum sâlih) kullarımın arasına katıl ve gir cennetime.

“Ey mutmain nefs!¹

Ey itmi'nâne ermiş ruuh,

(Allah, mü'min kuluna ise:) “Ey nefs-i mutmainne (kâmil bir îman sâhibi olarak huzûra ermiş olan nefis)!”

Ey Allah’a kulluk etmekte nefsini ikna etmiş ve bunda tam bir karara varmış nefis!

Ey güvenliğe kavuşan kişi!

Mü/minlere şöyle denecek: «— Ey emîn ve mutma/in olan nefis!

(Mü’min kuluna hitaben), “Ey huzur içinde olan nefis!¹³

Ey mutmain (itminana ermiş) nefis!

“Ey gönlü vahiyle, Allah’a kullukla huzura ermiş kişi!”

Ey Mutmain Nefs / Huzura Ermiş Kişi!

Ey huzurlu nefis der bir ses!

Yeryüzünde inkâr ederek azgınlık yapanları cehenneme gönderdikten sonra yolumuzdan gidenlere şöyle deriz. “Ey huzur içinde olan insan!”

Ey huzura kavuşan nefis (insan)!

(O gün Allah cennetliklere): “Ey, Rabbine itaat edip huzura eren kişi!”

[Ama dürüst ve erdemlilere,] “Ey iç huzuruna ermiş olan insanoğlu!” [diye seslenecek Allah,]

Ey dünya ile tatmin olmaya çalışan kişi! 10/7, 57/20

(İMDİ) ey mutmain kişi![⁵⁷²⁴]

(İman edip, sâlih ameller işleyen kullara gelince onlar) Ey nefs-i mutmainne, (nefsânî kirlerinden arınıp, huzura kavuşan kul)

Ey huzûra eren nefis!

Ey mutmain olan nefs!

27, 28, 29, 30. Ey gönül huzuruna ermiş ruh! Sen Rabbinden razı, O senden razı olarak dön Rabbine! Sen de katıl has kullarımın içine, gir cennetime!

Ey huzura eren nefis!

(Vefât iderken mü'minlere) "Ey emîn ve mutma'în olan nefs: "

Ey içi rahat olan kişi[*]!

-Ey huzura ermiş can!

Ey huzura ermiş olan nefis!(4)

Ey sükûna kavuşmuş benlik!

iy can dölenici! ya'nį ḥaķķa.

Eyidile: Yā nefs‐i muṭma’inneh,

(Qiyamət günü Allah-təala mö’min kimsəyə belə buyuracaqdır: ) “Ey (öz imanından, əməlindən və Allahın və’dindən) xatircəm olan kəs! (Və ya: “Ey arxayın nəfs!”)

But ah! thou soul at peace!

(To the righteous soul will be said:) "O (thou) soul,(6127) in (complete) rest and satisfaction!